خبرگزاری فارس: دشمن از لباس بلوچ تبلیغات بدی داشته و در فیلمها هم قاچاقچیان را با لباس بلوچی نشان میدهند؛ در حالی که قوم بلوچ وفادار به انقلاب، مهماننواز و مردمی شجاع و غیرتمند هستند.
به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت فارس (باشگاه توانا)، با اشتیاق و بدون خستگی نشسته و بر حاشیههای پارچه رنگی که قرار است، لباس شود، سوزن میزند؛ سوزن را از کنار دوخت قبلی دوباره بر تنه پارچه مینهد؛ طرح میدهد با نخهای رنگی که بر روی پارچه نمود، داشته باشد.
سوزن دوزی لباس یک زن بلوچی
سوزندوزی هنر بیشتر زنان بلوچی است؛ آنها از نوجوانی این هنر را از مادران خود میآموزند و سپس وقتی مادر شدند، فرزندان وراث این هنر هستند؛ آماده کردن این لباس راهی برای امرار و معاش برخی از آنهاست؛ لباسی که جایش در پشت ویترینهای شهرمان خالیست.
در سفری که با خاکریز خبرنگاران جبهه جهادی منتظران خورشید و اعضای قرارگاه محرومیتزدایی شهید «نورعلی شوشتری» به سیستان و بلوچستان داشتیم، برای اولین بار بود که لباسهای بلوچی را بر تن مردان و حتی بچههای چند ماهه تا نوجوانان میدیدم؛ حاشیه لباس و روسری تمام زنان و دختران به ترکیبهای رنگی خیلی زیبایی سوزندوزی شده بود؛ روستاها و شهرها با این لباسهای رنگارنگ جلوه خاصی و شادی به خود داشت.
لباس مردانی که رهبر معظم انقلاب بر آن ارج نهاده و در هنگامه حضور در استان سیستان و بلوچستان آن را بر تن کردند و روزی که در جمع این مردم فرمودند: «در دوران رژیم طاغوت، تبعید تلخ بود، اما آشنایى با مردم عزیز این استان بسیار شیرین بود؛ در سالهاى قبل از انقلاب، یعنى سال 56 و 57 که به توفیقِ جبرى در این استان اقامت داشتم، گنجینهاى از زیباییها و خاطرههاى شیرین در ذهن من انباشته شد. سالها قبل از آن هم مردم عزیز و مؤمن همین شهر زاهدان از زبان من حقایقى را درباره نهضتِ تازه آغاز شده اسلامى شنیدند. در سال 1342 در همین شهر زاهدان دلهاى گرم و بامحبّتِ مردم این جرأت و امید را به من بخشید که بتوانم درباره حسّاسترین مسائلِ آن روز با آنها حرف بزنم. البته عکسالعمل رژیم جبّار طاغوت سخت بود. مأموران در همین فرودگاهى که امروز وارد زاهدان شدم، مرا به هواپیما سوار و به قزلقلعه تهران منتقل کردند. ممکن است این خاطره به نظر تلخ بیاید؛ اما به شما صادقانه عرض کنم این یکى از شیرینترین خاطرههاى زندگى من در دوران مبارزات طولانى با طاغوت است؛ زیرا من آن روز زاهدان و مردم آن را کشف کردم و از مرد و زن، سیستانى و بلوچ، یزدى و بیرجندى و کرمانى و سایر اقوامى که در این استان هستند، محبّتها دیدم و آنها را شناختم. در سال 1356 که بار دیگر در حال تبعید به زاهدان و از آنجا به ایرانشهر آمدم، این آشنایى به من کمک کرد تا بتوانم به اعماق دل پُرمحبّت و گرم مردم این استان راه پیدا کنم».
حضور دبیر قرارگاه شهید شوشتری با لباس بومی در یکی از روستاهای نیکشهر
امروز هم جهادگرانی که به این خطه میروند، با پوشیدن لباس مردمانش به نوعی همدلی و یکرنگی را ایجاد میکنند.
* دشمن تبلیغات منفی از لباس بلوچ کرده است
«حسین رحمتی» یکی از اهالی شهرستان چابهار است که حدود 10 سال پیش سفری به تهران داشت؛ وی درباره نگاه مردم تهران به لباس محلیاش گفت: بنده با لباس محلی به تهران رفته بودم، آنها نگاه خوبی نسبت به این لباس نداشتند؛ متأسفانه دشمن از لباس ما تبلیغات بدی داشته و در فیلمها هم قاچاقچیان را معمولاً با لباس بلوچی نشان میدهند؛ در حالی که قوم بلوچ وفادار به انقلاب، مهماننواز و مردمی شجاع و غیرتمند هستند.
* غیرتمندان ایران اسلامی از وهابیون و منافقین حمایت نمیکنند
وی ادامه داد: بیشتر مردم بومی اینجا سنی هستند، شیعیان هم از نقاط مختلف کشور به این استان آمده و معمولاً در اینجا به عنوان کارمند، معلم و نظامی خدمت میکنند در حقیقت رابطه صمیمی و تنگاتنگی بین شیعه و سنی در این استان است اما منافقین و وهابیون در این شهرستان خیلی تلاش میکنند تا بین شیعه و سنی اختلاف بیاندازند.
رحمتی با اشاره به عملیاتهای انتحاری در استان سیستان و بلوچستان گفت: تمام عوامل عملیاتهای انتحاری در منطقه با عبدالمالک ریگی در ارتباط بودند؛ وقتی هم که ریگی دستگیر شد، مردم خیلی خوشحال شدند چون او ظالمی بود که سرباز، زن، مرد و کارمند بیگناه را میکشت؛ او یک وحشی بود؛ اعضای این گروهک هنوز هم دست از جنایات خود برنداشتند و غیرتمندان ایران اسلامی از وهابیون و منافقین حمایت نمیکنند.
بنابر این گزارش، بسیاری از اهالی منطقه ضمن بیان سوءاستفاده دشمن از فرهنگ این استان اظهار داشتند: اجازه نمیدهیم القا و تبلیغات دشمن، منجر به جدایی فرهنگ اصیل از ما شود؛ این فرهنگ با خون و پوست ما عجین شده است؛ با وحدت و پیروی از ولایت رهبر معظم انقلاب در مقابل کینه و دشمنی معاندان و استکبار خواهیم ایستاد.
* نگاه فیلمسازان به مردم سیستان و بلوچستان باید سالم باشد
فرجالله سلحشور نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار فارس در خصوص نگاه اشتباه برخی فیلمسازان به لباسهای محلی به ویژه لباس بلوچ، اظهار داشت: در عصر امروز تلویزیون و سینما در جایگاه تبلیغ، فرهنگسازی و حفظ ارزشهای بومی یا ترویج ارزشهای غیربومی است؛ فیلمسازان و سریالسازان نیز جریان فرهنگی کشور را در دست دارند و به جامعه خوراک فرهنگی میدهند؛ وقتی که نگاه فیلمساز نگاه سالم به جامعه نباشد، طبیعی است، هر قدمی که برمیدارد یک معضل و مصیبت به دنبال دارد؛ حتی موضوع لباس بلوچ به یک مسئله تبدیل میشود.
وی ادامه داد: این معضل ناشی از این است که یک فیلمساز وقتی به بلوچستان میرود، تمام ویژگیها و خصلتهای خطه را ندیده و فقط از سیستان و بلوچستان قاچاق آن را میداند و مواردی همچون زحمتکش، شجاع، مقاوم و استواری مردم را ندیده است؛ بخش اعظم سیستان و بلوچستان افرادی بسیار مؤمن با اعتقادات قوی هستند، حتی در برخی از روستاها بچهها حافظ سورههای قرآن کریم هستند.
این نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون افزود: متأسفانه برخی فیلمسازان در تمام عمر خود دنبال آرتیستبازی، اکشن و ایجاد یک حادثهای هستند تا این حادثه بتواند مردم را پای تلویزیون بکشانند؛ در حالی که به این توجه ندارند، این حادثه به چه کسی لطمه میزند و به نفع چه کسی است؛ برای این فیلمساز اهمیتی ندارد، مهم این است که فیلم او تماشاگر داشته باشد؛ در حقیقت بنده معضل را بینش غلط یا انحراف فکری فیلمساز از یک موضوع میدانم.
* فیلمسازان واقعیت فرهنگ مردم سیستان و بلوچستان را نشان دهند
سلحشور با ارائه راهکاری برای تبیین درست فرهنگ مردم استان سیستان و بلوچستان گفت: چند فیلمساز پاک و مؤمن که در جوانها بیشتر دیده میشود با رفتن به سیستان و بلوچستان، در ابعاد مختلف این منطقه از جمله فعالیتهای فرهنگی و جهادی تحقیق کرده و فرهنگ مردم آنجا را آن گونه که هست به مردم کشور خودمان و حتی دنیا نشان دهند.
وی بیان داشت: بنده حدود 20 سال پیش برای نخستین بار در زاهدان ایمپلنت دیدم؛ جوانان آن خطه با وسایل اسقاطی کارخانهای راه انداخته بودند که تولید عظیمی داشت؛ وقتی که سیستان و بلوچستان را از همه ابعاد ببینیم و محققانه کار کنیم، طبیعی است که بینش مردم در رابطه با آن منطقه تغییر میکند.
سلحشور یادآور شد: در ادامه نباید به فیلمسازانی که بلوچها را قاچاقچی معرفی میکنند، اجازه انتشار فیلمهایشان داده شود یا اینکه اگر یک قاچاقچی را در لباس بلوچی نشان دادند، بگویند که آن قاچاقچی بلوچی نیست، بلکه آمده است و از این لباس سوءاستفاده میکند؛ میتوان این نگاهها را با یک دیالوگ درست کرد.
وی خاطرنشان کرد: لباس سیستان و بلوچستان لباس بسیار ارزشمند، اصیل با معیارهای مذهبی است؛ چرا باید لباس به این زیبایی مورد اهانت قرار بگیرد، اگر ما لباسهایی را که از غرب گرفتهایم را تقبیح کردیم و عیبهای آن را گفتیم و محسنات لباس بلوچ را گفتیم، خود به خود لباس و فرهنگ بلوچ را تبلیغ کردهایم؛ لباس زنان بلوچستان طوری دوخته شده که زنان حجاب کامل دارند و این ارزش یک لباس است.
این نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون یادآور شد: بنده برای تهیه مستندی از مرز و آداب و رسوم مردم و شهرهای سیستان و بلوچستان به منطقه رفتیم، تنها چیزی که از آن منطقه نیاوردم، قاچاق است؛ در این سفر، مردی را دیدم که با همسر و فرزندانشان در بالای کوهی زندگی میکرد، آنها از خاک آبرفتی که سیلاب میآورد، زمینی را آباد کرده بود که در آن گل و میوه روییده بود؛ این موضوع یکی از زیباییهای سیستان و بلوچستان است که باید غیرت و مردانگی این مرد را نشان داد.
* خلأ بازاریابی برای لباسهای بومی سیستان و بلوچستان
لیلا کدخدایی مشاور استاندار سیستان و بلوچستان در امور بانوان و خانواده در گفتوگو با خبرنگار فارس در خصوص حمایتهای صورت گرفته از لباسهای بومی منطقه و زنانی که در بخش صنایع دستی فعالیت میکنند، اظهار داشت: خوشبختانه تبلیغات منفی دشمن علیه لباسهاس بومی منطقه تأثیری نداشته چراکه زنان و مردان و حتی کودکان از این لباسها استفاده میکنند؛ در مراسم عروسی هم زوجین لباسهای بومیشان را میپوشند؛ لذا دغدغهای برای رفع این تبلیغات نداریم.
وی ادامه داد: اهالی بومی استان با هر وضعیت اقتصادی از لباسهای بومی استفاده میکنند؛ در یک دورهای هم از تهران میآمدند و با خرید این لباسها از مردم حمایت میکردند که ظاهراً با توجه به استقبال کم از سوی مردم، این کار دیگر انجام نشد.
مشاور استاندار سیستان و بلوچستان در امور بانوان بیان داشت: برای بیمه شدن زنانی که لباسهای بومی میدوزند، به عنوان بیمه مشاغل خانگی اقداماتی انجام گرفت؛ در این راستا حدود 4 هزار نفر از زنان روستایی آموزش دیدند تا مدرک فنی و حرفهای بگیرند؛ با توجه به سختگیریهایی که در سطح امتحانات شد، حدود 10 درصد از افراد پذیرفته و تحت پوشش بیمه مشاغل خانگی قرار گرفتند؛ از سویی دیگر این افراد تجربه کاری دارند، لذا طی مکاتباتی که از سوی میراث فرهنگی با استانداری و آموزشگاههای فنی و حرفهای، قرار شد تا سطح امتحانات پایینتر گرفته شود.
وی در خصوص مشارکت سیستان و بلوچستان در نمایشگاههای لباسهای محلی، گفت: این نمایشگاهها بابی برای آشنایی مردم سایر نقاط کشور با پوششهای محلی است؛ بعد از برپایی نمایشگاهها مردم سایر استانهای کشور تمایل بیشتری برای خرید یا سفارش لباسهای زنان سیستان و بلوچستان دارند؛ اما متأسفانه بازاریابی مناسبی برای لباسهای محلی نداریم.
کدخدایی افزود: نکته دیگر هم این است که صنایع دستی از جمله سوزندوزی به دلیل وقت و کار زیاد، گران قیمت است و خیلی از مردم برای خریداری یک تکه رومیزی با قیمت بالا هزینه نمیکنند؛ این هنر هم مصرفکنندگان خاص خودش را دارد که میتوان با دادن طرحهایی از جمله مانتو و مقنعه سوزندوزی شده، این هنر را ترویج داد.
بر اساس این گزارش، نکته حائز اهمیت دیگر در این است که چرا پوشش محلی از ادارههای استانها رخت بسته است و دولت چقدر میتواند با دادن بخشنامهای مبنی بر حضور کارمندان با پوشش محلی در حفظ فرهنگ بومی منطقه مؤثر باشد؟