آیا مشکلات بلوچ صرفا" مربوط به درون جامعه بلوچ است؟

مشکلات هر جامعه ای می تواند تحت تاثیر عوامل درونی و عوامل برونی ایجاد شود . اما انچه که در سلسه بحث های قبلی مطرح شده بیشتر به نقش عوامل درونی اشاره شده است . شاید غلظت این امر ناشی از آن باشد که بیشتر دوستان علاقه مند هستند موضوع نقد از درون را در این مقطع دنبال نمایند اما

بحث موضوع نقد از درون نباید باعث شود سایر عوامل خارجی در این بحث به فراموشی سپرده شود .

موضوع بحث مشکلات و گرفتاری های درون جامعه بلوچستان بی ارتباط با تاثیر عوامل خارجی نیست و در واقع قسمتی از مشکلات به وجود آمده در درون جامعه بلوچستان ناشی از عملکرد عوامل خارجی است .

به جرات می توان گفت که مهمترین عامل خارجی که باعث عقب ماندگی جامعه بلوچستان شده است عملکرد حکومت های مختلف در طول تاریخ بلوچستان بوده است . این موضوع در سه قسمت دوران قبل از حکومت ستمشاهی پهلوی و دوران حکومت ستمشاهی پهلوی و دوران بعد از انقلاب اسلامی قابل بررسی می باشد .

در دوران قبل از حاکمیت پهلوی ها و ضعف حکومت مرکزی بلوچستان به صورت ملوک الطوایفی اداره می شد و انچه که از ان دوران به یاد مردم مانده است وابستگی و سرسپردگی حاکمانی که جز جمع آوری باج و خراج وظیفه دیگری در مقابل مردم بلوچستان نداشتند . این بی توجهی به فرهنگ بومی تا انجا پیشرفته است که بسیاری از اداب و رسوم و زبان بلوچی جای خود را به فرهنگ اشغالگران انگلیسی که تا مرزهای بلوچستان دامنه سیطره خود را گسترده بودند داده بود .

هنوز اثار این اختلاط فرهنگی به جا مانده و بسیاری از لغت های زبان انگلیسی در زبان بلوچی استفاده می گردد .

در بحث عمران و آبادانی و آموزش نیز وضعیتی بدتر از این داشته ایم .

اما در دوران حکومت ستمشاهی پهلوی ها با توجه به روحیه قزاق منشانه رضاخان و تثبیت قدرت حکومت مرکزی ابتدا سیاست قلع و قمع حاکمان محلی پیش گرفته می شود . سپس برای استثمار مردم بلوچ حاکمان محلی تقویت می شوند . در این دوران هم موضوع دانش و فرهنگ به فراموشی سپرده می شود و سعی می گردد با حفظ و تقویت ساختار قبیله ای و استفاده از اختلافات طایفه ای موضوع وحدت اقوام به فراموشی سپرده شود .

در این دوران با توجه با سیاست مرکز گرایی و عدم رسیدگی به وضعیت مناطق حاشیه ای استان سیستان و بلوچستان دوران سیاهی را تجربه نموده و حتی به جز دوره های اخر مجالس قانوگذاری نمایندگان منطقه بلوچستان از شهرهای خارج از استان انتخاب و به صورت فرمایشی به مجلس قانون گذاری راه پیدا می کردند .

اولین گروه تحصیل کردگان بلوچ در دهه چهل از دانشگاههای کشور فارغ التحصیل که تعداد انها بسیار اندک بود و در دهه پنجاه به تدریج به تعداد انها افزوده شد .

دوران انقلاب اسلامی از اواخر دهه پنجاه شروع شد و با شروع اولین پس لرزه های انقلاب تحصیل کردگان بلوچ به جمع انقلابیون پیوستند و اولین راهپیماهی های قبل از انقلاب توسط این گروه ترتیب داده می شد . اما پس از پیروزی انقلاب و با تشدید فعالیت گروه های مارکسیستی و چپ گرا تعداد زیادی از این جوانان جذب این جریانها شدند و با شروع انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاههای ایران مجبور به ترک ایران گردیدند .

نسل اخیر تحصیل کردگان بلوچ که به نظرم در تقسیم بندی رازگو بلوچ به نسل دوم نامگذاری شده است از نیمه دهه شصت تا اواخر دهه هفتاد را در بر می گیرد .

اوج این دوره از سال 1367 به بعد شروع شد و تعدادی از دوستان اخیر که توسط رازگو بلوچ مفتخر به لقب مرفهین بی درد شده اند و برای بلوچستان نه دارای ارمانی بوده و نه جانفشانی کرده اند محصول این دوره هستند و تعداد زیادی از دوستان فعال اخیر در عرصه های اجتماعی و وب نویسی مربوط به این دوره می شوند

در دوره اخیر با توجه به اهتمام و تلاش دولت مرکزی برای عمران و آبادانی و گسترش مراکز آموزشی در سراسر استان متاسفانه با به وجود آمدن نوعی تفکر افراطی در بین تعداد معدودی از نسل تحصیل کردگان استان و تعداد معدودی از نسل مذهبیون افراطی شکاف عمیق اجتماعی در حال شکل گرفتن است که باید هر چه سریعتر با هم اندیشی بزرگان استان و همکاری و همیاری دولت مرکزی ترمیم یابد

به نظر می اید ریشه بسیاری از نا امنی ها و شرارت های استان ناشی از تفکر افراطی بسیاری از گروهای تندرو در هر دو طیف می باشد

خوشبختانه تفکر اکتریت بدنه مدیریتی در استان مخالف تفکر های افراطی می باشد و تلاشهای شهید شوشتری و نماینده محترم مقام معظم رهبری و دستگاههای امنیتی در استان موید این امر می باشد

عواملی که ذکر گردید عوامل خارجی تاثیر گذار بر مسائل استان می باشد و امید است با تفکر وحدت طلبانه و همگرایانه مسئولین کشوری و استانی با همکاری و مشارکت همه قومیت ها با مذاهب شیعه و سنی شاهد رشد و شکوفاهی استانمان باشیم

http://iranmakoran.com/post/479