فریب وشعارهای تجزیه طلبها را نخوریم

 

فریب وشعارهای تجزیه طلبها را نخوریم

در دنیای سیاست، شما هرگز به مردم نمی گویید “از من حمایت کنید تا به جای فلانی به قدرت برسم!!”. یک سیاستمدار آگاه، تلاش می کند مفاهیم و ترفندهایی را به مخاطبان خود بقبولاند که آن مفاهیم، در نهایت باعث پیروزی جناح خودی و شکست رقیب خواهد شد. ممکن است مفاهیم یادشده، حقیقی یا غیرواقعی باشند.

به همین ترتیب، جدایی طلبان و دستگاه های اطلاعاتی که از جریان جدایی طلبی حمایت می کنند، هرگز نمی گویند “ای مخاطبان! بیایید از ایران جدا شوید تا منافع ما تامین شود”. بلکه این عده، مواضع و باورهایی را در مخاطبان خود تلقین می کنند که در نهایت به هدف سیاسی دستگاه های یادشده کمک کند.

عناصری که یک ملت را یکپاچه نگاه می دارد، “زبان، تاریخ، فرهنگ و هنر، و چالش های مشترک ملی” است.

در ایران امروز، اگر شهروندان شهر ستان نیکشهر بلوچستان مشکل اقتصادی دارند، شهروندان تهرانی هم دارند.. اگر رفتار گشت ارشاد برای تهرانی ها آزاردهنده است، برای همه کشور هست.

اما رویکرد جدایی طلبی، این است که مشکلات اقوام ایرانی به طور جداگانه بررسی شود؛ تارنمای جداگانه، کارشناسی جداگانه و مخاطب جداگانه. این رویکرد، در راستای کمرنگ نشان دادن “چالش های مشترک ملی” قابل ارزیابی است.

همه می دانیم که هموطنان بلوچ ما در خانه به زبان بلوچی سخن می گویند، در خیابان به بلوچی حرف می زنند، در اداره و سازمان های دولتی و غیردولتی هم گویش بلوچی حکمفرماست. تنها نقطه مشترکی که بلوچها را با فارسها و کردها نسبت می دهد و باعث می شود که یک هموطن کرد ما در نیکشهر احساس غربت نکند، همانا وجود زبان فارسی به عنوان زبان آموزش و زبان اسناد رسمی کشور است.

و این تنها یک روی سکه است. روی دیگر سکه این است که شما به یک زبان تحصیل می کنید تا از آن استفاده کنید. اگر شهروندان بلوچ ما بخواهند به زبان بلوچی تحصیل کنند، کجا باید به بلوچی بنویسند؟ حداقل این است که باید روزنامه های بلوچستان از این پس به بلوچی چاپ شوند… بدیهی است که تمرکز کتاب بلوچی ، روزنامه بلوچی و رسانه های مکتوب بلوچی ، بیشتر روی مشکلات جداگانه بلوچهاخواهد بود و این با “چالش های مشترک ملی” ناسازگاری خواهد داشت.

به نظر نگارنده، تدریس ادبیات آذری، کردی، لری، عرب، بلوچ و… به عنوان واحدهای درسی می تواند امری پسندیده باشد. اما این با آموزش دروس به زبان های غیرفارسی کاملا فرق دارد.

پرچم مستقل” یکی دیگر از نمادهای خاموش جدایی طلبی است. گروه هایی که عاملیت سرویس های اطلاعاتی بیگانه را برعهده دارند، معمولا یک پرچم متفاوت از نشان سه رنگ ایران را به عنوان پرچم آرمانی خود مطرح می کنند .حزب مردم بلوچستان و زرمبش جداگانه 2 پرچم متفاوت انتخاب کردند این معادله چطور حل میشود یک کشور با 2 پرچم متفاوت؟؟  

چگونه با تجزیه طلبها مقابله کنیم؟

جدایی طلبان چون اقلیت بسیار کوچکی از گروهک های پراکنده هستند، به طور عادی در موضع ضعف قرار دارند؛ به ویژه آنکه آنها خواستار تغییر واقعیت های ایران هستند و همیشه آنکه خواستار تغییر است، مشکلات بیشتری دارد.

هر اقدامی که به نزدیکتر شدن مردم ایران، از طریق نظام آموزشی، رسانه ها و به ویژه گردشگری و ایرانگردی، کمک کند، در مسیر شکست تحقیرآمیز جدایی طلبان خواهد بود.

هر اقدامی که به پیشرفت اقتصادی و صنعتی ایران در مقایسه با کشورهای همسایه منجر شود، جلوی سوء استفاده جدایی طلبان و تحریک افراد ساده لوح را خواهد گرفت.

توجه به رسانه های اختلاف افکن و مشارکت در بحث های آنان، هدف اصلی جدایی طلبان است. تحریم تارنماها و رسانه های این گروه ها، باعث تضعیف شان خواهد شد.  

# همایون نصرتی #