توافق نامه های کاغذی و پوشالی کومله و دموکرات کردستان

                       

توافق نامه های کاغذی و پوشالی  دو حزب "کومله کردستان ایران" و "دموکرات کردستان ایران"،

توافق‌نامه‌ی مشترک دو حزب "کومله کردستان ایران" و "دموکرات کردستان ایران"، آنقدر مضحک و تخیلی است که حتی داد احزاب اپوزیسیون کرد و نیروهای دیگر مخالف جمهوری اسلامی را هم در آورده است.

هرچند در توافق‌نامه تصریح شده که "بدون سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی، تحقق دمکراسی و حقوق ملی ملیت‏های ایران، به ویژه ملت کرد تحقق نخواهد یافت"، اما با کمال تعجب، جا‌به‌جای متن، تمرکز تنها بر "کردستان" است. آیا رهبران دو حزب، مشکل مردم کردستان را متفاوت از مشکل مردم سیستان و بلوچستان یا آذربایجان و خوزستان و مازندران و کرمان و دیگر نقاط ایران می‌دانند؟»...

... افزون بر این‌ها، تاکید دو حزب بر تعابیر و مفاهیمی چون: "مقاومت ملی"، "جنبش رهایی‌بخش ملت کرد"، و "فدرآلیسم ملی" و نیز اشاره به این برنامه برای فردای ایران ‌که "شناساندن مشکلات و مطالبات ملت کرد در کردستان ایران به جامعه‏ی بین‏المللی و کسب حمایت سیاسی برای جنبش رهایی بخش ملت کرد، و سازماندهی اقدامات دیپلماتیک مشترک در سطح جهانی"؛ آیا نسبتی با تمامیت‌ ارضی کشور، و هم‌زیستی کردها با دیگر اقوام ایرانی، و پیوند ملی ذیل "دولت ـ ملت" ایران برقرار می‌کند؟

اجمال سخن آن‌که بی‌گمان احترام به هویت متکثر ایرانیان و رعایت حقوق تمام شهروندان ایران (ازجمله پاس‌داشت زبان مادری، رعایت حقوق اساسی، بهره‌گیری حداکثری از توان کارشناسی و نخبگان منطقه، احترام به باورهای دینی، رفع تبعیض‌های ظالمانه و نفی نگاه توطئه‌محور، و اعتلای فرهنگ و هنر بخش‌های گوناگون کشور) به‌ نوبه‌ی خود و برای تمام نیروهای ملی و دموکراسی‌خواه مهم و ارزشمندند؛

این توافقنامه از جنبش رهایی ‏بخش ملت کرد در کردستان ایران سخن می گوید. تو گوئی انگار وضعیت در ایران بگونه ای ست که هر کس گلیم خویش را باید از آب بیرون بکشد و وقعی ننهد به حفظ تمامیت و یکپارچگی کشور. علیرغم نکات مثبت در این توافقنامه، این دو جریان ناسیونالیسم ِبومی گرا؛از شعار فدرالیسم ملی- جغرافیایی برای حل مسئله‏ ی ستم ملی در کردستان تبعیت می کنند و بجای آزادیهای فرهنگی اقوام ایرانی؛ از راهکاری جدائی طلبانه الهام می گیرند. آنها از کسب حمایت سیاسی برای جنبش رهایی‌بخش ملت کُرد، سخن می گویند؛ تو گوئی تافته جدا بافته ای هستند که ایشان را کاری نیست با ایران بزرگ.

پس از خونریزی های متمادی میان این دو جریان، حالا کومله و حزب دمکرات به راهـُبرد انتخابات آزاد گرویده اند و هر دو طرف بر این باورند که حل مشکلات از طریق دیالوگ و به شیوه‏ سیاسی و به دور از هر گونه خشونت‏ طلبی بهتر قابل حل و فصل می باشد.شعار فدرالیسم به عنوان راه حل مسأله‏ اقوام ایرانی و اقدام در جهت برگزاری کنگره‏ ملیت‌های ایران فدرال، همه و همه نشانگر بیراهگی و اقدامات عجولانه دو رهبری افراطی در توطئه تجزیه ایران محسوب می شود.

مردم کردستان از این نوع توافق نامه های کاغذی و پوشالی بسیار شنیده و دیده اند! و دیگر حنای کومله و دمکرات برای مردم رنگی ندارد. تأسف اما در این است که کومله و دمکرات مردم را نادان فرض می کنند و با بیانیه های سرتاپا غیرواقعی به هراس افکنی و گمراه کردن افکار عمومی می‌پردازند و فضای بدگمانی و دشمنی را در میان مردم کردستان ایران دامن می زنند.

# بهرام بامری #