برگزاری آخرین کنفرانس اتحاد برای دموکراسی به کنفرانس استکهلم معروف شد و همانطور که انتظار می‌رفت نه تنها قرابت و نزدیکی‌ای میان نیروهای اپوزیسیون برون مرزی به وجود نیاورده بلکه شکاف میان آنها را بیشتر کرده و اختلافات شدید و متفاوتی را نیز دامن زده است.در آن زمان عبدالستار دوشوکی از جمله افراد بلوچ مقیم لندن که در سیاست و تحلیل های سیاسی نیز سبک و سیاق خود را دنبال می کند، در مورد آن نوشت: «در کنفرانس های قبلی قرار بر این بود که هر شرکت کننده یک دوست و یا همکار خود را برای نشست بعدی معرفی کند تا این مجموعه همانند شرکت های هرمی رشد پیدا کند. در کنفرانس پراگ بیش از صد نفر شرکت کردند، اگرچه تا به امروز توافق و اشتراک نظر حتی بر روی یک بیانیه پایانی کوتاه و کلی وجود نداشته است. اکنون اینگونه بنظر می رسد که استکهلم ٢ بجای تکثرگرایی و رشد تصاعدی، سیر نزولی داشته است. بعد از چهار کنفرانس و با توجه به اینکه ظاهرا هدف فقط گفتمان برای انتخابات آزاد است و خصوصا که هزینه سفر و هتل و مخارج شرکت کنندگان توسط برگزارکنندگان تضمین می شود، این سیر نزولی شارکت غیر قابل توجیه و بهت آور است.»
بر کسی پوشیده نیست که قوم بلوچ با تاریخ کهن و دیرینه خود از سالیان
دور تاکنون با تمدن آریایی همزیستی داشته و به گواه تاریخ بلوچ‌ها آریایی‌اند. این
را گفتم که یادآوری کنم هیچگاه افراد یک قوم با اصالت به خود اجازه نمی‌دهند تا
برای ارضای امیال خود دست به هر کاری بزنند.
تاریخ گواه این است که ایالات متحده در سیاست گذاریهای خود همواره به
دنبال گسترش مستعمرات خود بوده و در صورتی که پای منافع آنها در میان باشد حتی از
راه اندازی جنگ و خونریزی هیچگونه اباعی ندارند. 
