بلوچ بیدار :چندی پیش شاهد کنفرانسی از سوی اپوزیسیون بودیم که در شهر پراگ برگزار و به نام کنفرانس پراگ شناخته شده است.
در چند سال اخیر جلسات بسیار زیادی از این قبیل برگزار شده که می‌توان از این گونه کنفرانس‌ها این را برداشت کرد که هیچ گونه ثمری نداشته است و بیهوده بوده است اما از آن طرف عده ای با رفتن به این گونه جلسات و خود نمایی سعی می‌کنند که خود را به اربابان خود نشان داده و حمایت آن‌ها را جلب نمایند تا شاید بتوانند نیازهای مالی خود را تامین کنند.
در پشت این جلسات بحث پول از همه چیز برای آن‌ها مهم‌تر بوده و هست اما مسئله ایران و مردم ایران برای آن‌ها هیچ اهمیتی ندارد چراکه آن‌ها در این چند سال جز ضربه زدن به مردم و این ملت کار دیگری نکرده اند و تمام تلاش خود را برای دریافت پول از روسای خود کرده‌اند.
می‌دانیم که مدتی است که کشورهای استکباری و غربی در بحران بزرگ مالی غرق شده‌اند و نمی‌توانند متقبل هزینه های زیادی شوند ولی با این حال در کنفرانس اخیر سرمایه گذاری بسیار زیادی کرده‌اند. در این جلسه شاهد این بودیم که عده ای به دلایل مختلف بعد از چند روز نارضایتی خود را از رسانه های مختلف نسبت به این جلسه اعلام کرده و به گوش اربابان خود رساندند چراکه در این جلسه عده ای نتواستند حتی صحبت کرده و خود نمایی کنند.
در این میان قدرت عده ای از بعضی از شرکت کنندگان بیش از بقیه حضار بوده چرا که تریبون این جلسه را در دست گرفته و عده ای بیش سخن نکرده‌اند و این برای عده ای از جمله اپوزیسیون بلوچ بسیار ناراحت کننده و ناگوار بوده و آن‌ها را دچار نوعی سر خوردگی کرده است ولی این افراد نمی‌خواهند بدانند که کسی این گونه افراد را با ارزش تلقی نمی‌کند حال می‌خواهند دکتر باشند و ... اما بعد از گذشت چند روز با انتشار بیانیه ای این جلسه را مورد تایید خود ندانسته ناراحتی خود را منتشر کرده‌اند و خواسته‌اند خود را مهم جلوه دهند اما این کارها فایده ای ندارد چرا که خودشان خود را ذلیل و خوار کرده‌اند.
در همین زمان منیره سلیمانی و سریا دادیار بعد از گذشت چند روز از کنفرانس پراگ در پنجمین اجلاس سازمان ملل در ژنو در میان نمایندگان این جلسه حضور پیدا کرده و با خواهش بسیار از اربابان خود درخواست کردند که با صحبت در این اجلاس مقداری از خفت‌هایی که در پراگ برایشان پیش آمده را به گونه ای در سازمان ملل جبران نمایند و با سخنرانی‌هایی که از قبل برایشان آماده شده بود توانستند جلوی اربابان خود سر بالا کرده و بتوانند مقداری بر زخم خود مرهم بگذارند . این را می‌توان از حضور سریا دادیار که بعد از مدت‌ها در این جلسه شرکت کرده فهمید که چقدر بر آن‌ها سخت گذشته است که حاضر نشده‌اند خود به میان این جلسه حاضر شوند و یکی از زیر دستان خود را فرستاده‌اند تا به جای آن‌ها به مدت 2 دقیقه صحبت کند.
