بندرصیادی رمین در8 کیلومتری چابهارازفقرامکانات آموزشی رنج می برد

بندر صیادی « رمین » نامی آشنا از روستاهای تحت پوشش بخش مرکزی شهرستان چابهار است. همان منطقه ای که در 8-7 کیلومتری نوار ساحلی شرق شهر چابهار قرار گرفته است وجمعیتی بالغ بر 7000نفر را در خانواری بیش از 1500در خود جای داده است. منطقه ای که داشتن ویژگی هایی خاص ،نام آن ، برای اکثر مردم سیستان و بلوچستان آشنا شده است...منطقه ای بکر با جاذبه های گردشگری فراوان .( ساحل زیبا ی ماسه ای وصخره ای، داشتن درخت انجیر معابد چندین صدساله، تپه های بلند ماسه بادی،کوهای مریخی ومنیاتوری، تالاب بزرگ وقرمز رنگ لیپار و...)

مدتی است مردم این منطقه را وضعیت نابسامان و بسیار بد آموزشی مدارس تحت پوشش مجتمع آموزشی شهید ریگی به دلیل ضعف مدیریت آزار می دهد وآنان را در رنج قرار داده است.تا چند سال پیش که مدارس بصورت مجتمعی عمل نمی کردند دیگر مدارس محله های این روستا کمتر با این مشکل روبرو بودند ومشکل فقط وفقط در دو مدرسه پسرانه ودخترانه مرکزی رمین می چرخید .اما با به مجتمع در آمدن مکان های آموزشی این مشکل تمام محله های منطقه را دربر گرفت وحالا دومین سال است که این مشکلات روز به روز سنگین تر به مردم فشار وارد می کند.آنها نگران حال فرزندان خود هستند که با چنین وضعیتی آنها را در اختیار مدیری ضعیف وناتوان قرار داده اند.با توجه به عدم نظارت درست واحساس مسئولیت وضعیت آموزشی در این منطقه سیر نزولی گرفته است. کنترل ونظارت قریب 10مدرسه و بیش از 1000دانش آموز در مقاطع مختلف تحصیلی در این منطقه نیاز به تدبیر واندیشه مدیری توانمند تر از مدیر فعلی دارد.
15 - 16 روز از سال تحصیلی91-92 می گذرد هنوز مدیر مجتمع نتوانسته است برایتمام دروس دانش آموزان مقطع راهنمایی ودبیرستان آموزگار مشخص کند.آن بماند آموزگارانی که برای بعضی از دروس مشخص شده اند هنوز یک صفحه از کتاب تدریسی خود را به دانش آموزان آموزش نداده اند.واین یعنی ماجرای سال قبل که تا پایان سال تحصیلی نصف کتاب ریاضی تدریس نشده باقی می ماند وبه دلیل اینکه تعداد تجدید شدگان این درس رقم بالایی نباشد به قول معروف کیلویی به دانش آموزان نمره داده شود.واین دانش آموزان بصورت دیمی قبول شده در سال بعد که پا در محیط ومقطع دبیرستان وبالاتر می گذارد نمی داند راه سرگردان شده را چگونه راه یابی کندوخود را در این گرداب طوفانی به ساحل دانش برساند.درمدرسه دخترانه بصیرت وپسرانه شهید نجفی کودکان دبستانی چند پایه بدون داشتن هیچ میز ونیمکت وصندلی وتخته سیاه در هوایی فوق العاده گرم بر روی زمین نشسته اند. هنوز برای این مدرسه این تجهیزات تهیه نشده است. آیا با این شرایط برای دانش اموزان توانیدر یادگیری خواهد ماند؟!؟؟
در این راستا پاسخگو چه کسی باید باشد؟؟ آیا والدین فرزندانی که با این شرایط در حال کسب علم ودانش هستند حق ندارند نگران آینده فرزندان خود باشند.؟؟؟

حق گو