کوری عصاکش کور دگر...!/حسین بک‌وردی

 

اوایل هفته گذشته دو خبر جدا ولی مرتبط به هم درخصوص رقابت‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری آمریکا پخش شد تا سند دیگری را در کارنامه سرسپردگی سران ایالات متحده آمریکا ثبت کند.آنچه که در این روزها بیشترین توجه‌ها را به خود جلب کرده رقابت آن‌ها برای اثبات نوکری و سرسپردگی هرچه بیشتر هر کدام از نامزدها به یهودیان به‌ویژه سران رژیم غاصب صهیونیستی است.

پایگاه بصیرت: اوایل هفته گذشته دو خبر جدا ولی مرتبط به هم درخصوص رقابت‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری آمریکا پخش شد تا سند دیگری را در کارنامه سرسپردگی سران ایالات متحده آمریکا ثبت کند. با توجه به اینکه رقابت‌های انتخاباتی و ساخت قدرت در آمریکا دوحزبی و دو قطبی است و رقابت همیشه بین دو نامزد نهایی دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان انجام می‌شود و با توجه به اینکه امسال(2012) سال پایانی حاکمیت دموکرات‌ها در این دوره است؛ «باراک اوباما» و «میت رامنی» نامزدهای دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه آخرین تلاش‌های خود را به کار بسته‌اند و از هر فرصتی برای افزایش محبوبیت و در واقع هدایت آرای شهروندان به سبد خود استفاده می‌کنند. در این میان، آنچه که در این روزها بیشترین توجه‌ها را به خود جلب کرده رقابت آن‌ها برای اثبات نوکری و سرسپردگی هرچه بیشتر هر کدام از نامزدها به یهودیان به‌ویژه سران رژیم غاصب صهیونیستی است.

میت رامنی نامزد جمهوری‌خواه ریاست‌جمهوری 2012 آمریکا، روز یکشنبه ۲۹ ژوئیه مصادف با ۸ مرداد برای جلب نظر و کسب حمایت مقامات رژیم صهیونیستی به تل‌آویو سفر کرد. برنامه و هدف وی در این سفر، دیدار با سران صهیونیست و تشریح برنامه‌هایش برای ریاست‌جمهوری بود. البته او برای نشان دادن خوش‌خدمتی خویش به سران یهودی، همراهی و موافقت خود را با جنگ احتمالی علیه ایران ابراز کرد.

اما موضوع دیگری که این نمایش را مضحک‌تر می‌کند، امضای قرارداد همکاری نظامی و امنیتی ایالات متحده با تل‌آویو توسط باراک اوباماست که درست در آستانه سفر رامنی(یک روز پیش از سفر) انجام شد. به موجب آن، ایالات متحده 70 میلیون دلار کمک مالی دیگر را برای تقویت سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین رژیم صهیونیستی اختصاص خواهد داد. اوباما قبل از امضا گفت: گسترش همکاری در زمینه امنیتی، اطلاعاتی، نظامی و فناوری با اسراییل، اولویت اصلی دولت من است. این اولین بار و آخرین بار نیست که رئیس‌جمهوری از آمریکا چنین کمکی را به رژیم صهیونیستی می‌کند و آخرین بار آن نخواهد بود و تاریخ روابط آمریکا و رژیم صهیونیستی از زمان تشکیل نطفه آن پر است از لکه‌های ننگینی که تا ابد بر پیشانی شیطان بزرگ خواهد ماند.

دخیل بستن نامزدهای ریاست‌جمهوری آمریکا به «دیوار توبه» صهیونیست‌ها در حالی است که آن‌ها نه «تابوت سکینه» که تابوت خود را به دوش خویش حمل می‌کنند و با سرعت زیادی رو به اضمحلال و نابودی می‌روند و علاوه بر اینکه در بیرون از مرزهای خود هیچ مشروعیت و اقبالی ندارند و دائماً سیاستمدارانشان با لنگه کفش و میوه گندیده استقبال می‌شوند و برای محافظت از خود باید هرجا رفتند دور خود یک دیوار بکشند(دیوار سفارت در مصر)، آن‌ها در دورن مرزهای خود نیز دیگر امنیتی ندارند و تنها حزب‌الله و حماس کافی است تا خواب راحت را از آن‌ها بگیرد. این روزها دیگر کسی از سرزمین موعود و نیل تا فرات حرفی نمی‌زند. آن‌ها از شدت هراس و وحشت از دشمنانشان خود را در محدوده‌ای حبس کرده‌اند و هر روز در حال تنیدن پیله(دیوارهای حائل) به دور خود هستند و به سیستمی دل بسته‌اند که به گمان خودشان گنبدآهنین است؛ ولی از تار عنکبوت سست‌تر است.

در حالی‌که ایالات متحده با بدهی نزدیک به 15 تریلیون دلار بزرگ‌ترین بدهکار دنیاست و بیشترین بیکار را نسبت به جمعیت خود دارد و بزرگ‌ترین بانک‌های آن اعلام ورشکستگی کرده‌اند و 99درصد جمعیت آن به این وضعیت معترض هستند، سران ترسو و بی‌کفایت آن با پول حاصل از مالیات شهروندان آمریکا به‌دنبال کسب قدرت و خریدن آرای صهیونیست‌ها هستند. کسانی که کمتر از 5درصد جمعیت آمریکا را شامل می‌شوند ولی با لابی‌های قدرتمندی چون«ایپک»(AIPAC) جریان قدرت و ثروت در ایالات متحده را هدایت می‌کنند و با فشار و هدایت این لابی‌ها بود که از اوایل قرن 21 آتش جنگ در خاورمیانه شعله‌ور شد؛ اما نتیجه‌ای که آن‌ها انتظار داشتند به دست نیامد و به جای خاورمیانه جدید «خاورمیانه اسلامی» از خاکستر آن برجای ماند و شعله به دامان خود صهیونیست‌ها افتاد و سریال خودسوزی شهروندان فلک‌زده یهودی که برگرفته از انقلاب‌ها و قیام‌های کشورهای عربی خاورمیانه و شمال آفریقاست؛ می‌رود تا به همراه سایر عوامل سقوط این رژیم، نابودی آن را رقم بزند همان‌طور که مزدور آن‌ها «بن‌علی» را سرنگون کرد. با این حساب در این آشفته‌بازار نه آمریکایی‌ها توان ایجاد امنیت برای صهیونیست‌ها را دارند و نه صهیونیست‌ها توان کمک به آمریکایی‌ها و دلیل آن هم سرگذشت 65 ساله اشغال سرزمین‌های فلسطین است.

با مشاهده این اوضاع و احوال انسان بی‌اختیار یاد آن سخن نغز و ضرب‌المثل فارسی می‌افتد که «... کوری عصاکش کور دگر شود.»