درآمد نفتی 120 میلیارد دلاری سال 1390 ثابت می کند که تحریم نفتی غرب و فشار آمریکا بر مشتریان ایران شکست خورده است بلکه برعکس متاثر از رشد قیمت جهانی نفت و روند با ثبات صادرات روزانه، بالغ بر 2 میلیون بشکه نفت ایران، بیش از 35 میلیارد دلار نسبت به سال 89 افزایش درآمد داشته ایم...
بولتن نیوز - سرویس اقتصادی : کسب درآمد 111 میلیارد دلاری برای 11ماه نخست سال 1390 نشان می دهد که صادرات نفت ایران طبق روال سال های قبل و مطابق با سهمیه اوپک و ظرفیت تولید و صادرات نفت کشور، ادامه یافته است و با تداوم آن در اسفندماه، احتمالا کل درآمدنفت سال 1390 بالغ بر 120 میلیارد دلار است.
همچنین براساس متوسط قیمت نفت سال 1390، نتیجه می گیریم که صادرات روزانه نفت کشور بین 2 تا 2.4میلیون بشکه بوده است. براین اساس، میزان تولید وصادرات نیز طبق ظرفیت و روند سال های قبل همچنان ادامه دارد و افت تولید و صادرات مشهود نبوده و در برخی مقاطع سال، کاهش اندک داشته است.
به عبارت دیگر، تحریم نفتی ایران ، تاثیر عمده ای بر حجم صادرات نفت و درآمد نفتی کشور، نداشته است و فشار آمریکا بر هند، چین، کره جنوبی، کشورهای اروپایی، ژاپن و....نیز تاثیری بر میزان درآمد و رقم صادرات نداشته و تنها در مواردی باعث جابجایی مشتریان وتغییر میزان فروش به مشتریان متعدد نفت ایران شده است.
از آن جا که مشتریان زیادی برای نفت ایران در بازار جهانی وجود دارد و تقاضای نفت وگاز در جهان هر ساله روبه افزایش است، در نتیجه صادرات بالغ بر 2 میلیون بشکه ای نفت ایران در بازار جهانی، قابل حذف کردن وچشم پوشی نیست و در شرایطی که کشورهای نوظهور اقتصادی مانند چین، هند و برزیل و... هر روز به انرژی بیشتری نیاز دارند، در نتیجه فشارهای آمریکا نیز اثر گذار نخواهد بود و کشوری مانند عربستان نیز به خاطر ظرفیت اشباع شده و کیفیت خاص نفتی که دارد، قادر نیست که به راحتی جای نفت ایران را بگیرد.
براساس گزارش های بانک مرکزی، تولید نفت ایران در سال های 1386 تا 1389 به ترتیب معادل 4 میلیون و 57 هزار بشکه، 3میلیون و 945 هزار بشکه، 3 میلیون و557 هزار بشکه، و 3 میلیون و 536 هزار بشکه بوده است. کاهش 500 هزار بشکه ای ظرف چهار سال حاصل تغییر در سهمیه بندی نفت اوپک به دنبال کاهش قیمت در شرایط بحران مالی جهان و ارائه راهکاری برای جلوگیری از کاهش قیمت شدید نفت توسط اعضای اوپک و مسائل فنی صنعت نفت و... بوده است
همچنین رقم صادرات نفت کشور در سال های 1386 تا 1389 به ترتیب معادل 2 میلیون و 522 هزار بشکه، 2میلیون و 309 هزار بشکه، 2 میلیون و 24 هزار بشکه و در سال 1389 معادل 2 میلیون بشکه در روز بوده است.
براین اساس، ملاحظه می شود که رقم صادرات نفت ایران، به دنبال سهمیه بندی جدید اوپک و برخی مسائل فنی صنعت نفت ایران، حدود 520 هزاربشکه در مدت چهارسال کاهش یافته است و ربطی به تحریم های نفتی اخیر غرب علیه ایران در سال 1390 و 91 نداشته است.
میزان درآمد نفت ایران نیز در دوره چهارساله 89-1386 به ترتیب معادل 84505، 86619، 70، 86713 میلیون دلار بوده است. نوسان درآمد نفت ایران در این دوره متاثر از کاهش قیمت نفت در دوره بحران مالی جهان، و سهمیه بندی نفت اوپک بوده است و به جز سال 88که متاثر از تبعات کاهش قیمت نفت و بحران مالی جهان بوده، در بقیه سال ها حول وحوش87 میلیارد دلار بوده است.
اما رقم 111میلیارد دلاری 11 ماه نخست سال 1390 که اخیرا اعلام شده و رقم احتمالی بالغ بر 120میلیارد دلاری کل سال 1390 ثابت می کند که درآمد نفت ایران نه تنها متاثر از تحریم نفتی غرب و فشار آمریکا بر مشتریان ایران کاهش نیافته، بلکه برعکس متاثر از رشد قیمت جهانی نفت و روند با ثبات صادرات روزانه بالغ بر 2 میلیون بشکه نفت ایران، افزایش نیز داشته است.روند صادرات نفت ایران در سال های 1388 تا 1390 همچنان روند با ثباتی بوده و روزانه بیش از 2میلیون بشکه نفت ایران وارد بازار جهانی شده است.
براین اساس، به طور قطع می توان دریافت که هر گونه تغییر در رقم تولید، صادرات و درآمد نفتی ایران، هیچ تاثیری از تحریم نفتی کشورهای غرب و به خصوص آمریکا نداشته و به خاطر ویژگی های بازار جهانی نفت و تقاضای روبه افزایش سال های اخیر و سال های آینده، صادرات نفت ایران نه تنها قابل حذف نیست بلکه کشورهای جهان چشم به بازار نفت خلیج فارس و نفت ایران دوخته اند تا با افزایش تولید وصادرات نفت ایران، نیاز فزاینده آنها به انرژی تامین شود و می توان نتیجه گرفت که تحریم نفتی آمریکا و متحدان آن محکوم به شکسته بوده و در آینده نیز اثر گذار نخواهد بود .
کارشناسان معتقدند که تحریم نفتی ایران، باعث رشد قیمت نفت ودرآمد کشورهای نفتی خواهد شد وبه زیان کشورهای مصرف کننده عمده جهان تمام می شود و آمریکا و متحدان آن فقط در کوتاه مدت می توانند تحریم نفتی را اجرا کنند زیرا بلافاصله بعد از اعلام تحریم ها، روند فزاینده قیمت نفت، موجی از بی ثباتی، انتقادها و به هم ریختن بازارهای مالی و اقتصادی را به دنبال خواهد داشت