مرکز مطالعات راهبردی گویا تحقیقات و مقالاتی دارد در باره مسئله قومیت‌ها در ایران که گاه در وب سایت‌ها منتشر می‌شوند. مطلب اخیر وب سایت تفتان ایران به نظر می‌رسد که از این دست مقالات باشد. همیشه به اینگونه مقالات خوش بین بوده‌ام، هر چند بحث جدی هم در باره شان می‌شود داشت.
این گونه مقالات صرف از نظر جزئیات جمع بندی و جهتگیری‌هایشان تواما دارای دو حسن و اشکال بنیادین هستند. حسن بزرگشان این است که کلمه و مفهوم «قومیت» را از یک تابوی اشتباه و خودخوانده در آورده و به یک موضوع سیاسی اجتماعی تبدیل می‌کنند که قابلیت بررسی و تحقیق علمی را دارا است؛ و این نوعی حرکت رو به جلو به سمت درک و ظرفیت سازی ملی است. طبیعی است که افزایش درک دولتمردان از این مفهوم منجر به اخذ تصمیمات کارشناسانه تر و در راستای توسعه و گریز از تنش‌های سنتی و دیرپا خواهد بود.
اما در عین حال یک اشکال ماهوی هم در کار اینگونه تحقیقات و مقالات منتجه شان پیدا است؛ و آن پیش فرضی است زهر گونه که اگر پادزهری دیگر بر آن نمالند راه بر خطا خواهد بود.
