تحلیلی انتقادی در خصوص وضعیت گروه های ضدانقلاب؛

ایران امروز: اپوزیسیون دچار بحران شده است       

«در شرایط سخت فعلی این سؤال مطرح است که چه کسی یا نهادی می‌تواند از جانب مردم ایران سخن بگوید و یا مردم ایران را نمایندگی کند. افراد معدود که تلاش کرده‌اند از راه دور (خارج کشور) شانس خود را بیازمایند و مردم را به حرکتی حتی نمادین بخوانند پاسخ چندانی نگرفته‌اند و انزوای خود را بیشتر به نمایش گذاشته‌اند.»     

به گزارش سرویس سیاسی جام نیوز، سایت "ایران امروز" دوشنبه 28فروردین (April.16) دریادداشتی به قلم «حسین باقرزاده» -فعال اپوزیسیون- با عنوان "بحران نمایندگی در اپوزیسیون و انتخابات آزاد" نوشت: «اپوزیسیون ایران دچار یک بحران است: بحران نمایندگی. در شرایط سختی فعلی این سؤال مطرح است که چه کسی یا نهادی می‌تواند از جانب مردم ایران سخن بگوید و یا مردم ایران را نمایندگی کند. افراد معدود تلاش کرده‌اند از راه دور (خارج کشور) شانس خود را بیازمایند و مردم را به حرکتی حتا نمادین بخوانند پاسخ چندانی نگرفته‌اند و انزوای خود را بیشتر به نمایش گذاشته‌اند. این مقدار را تقریبا همه نیروهای اپوزیسیون دریافته‌اند، و به همین دلیل این روزها ندای هم‌بستگی و هم‌آهنگی و وحدت و تشکیل کنفرانس‌ها و مجامع"ملی" متشکل از نیروهای مختلف اپوزیسیون بیش از هر زمان دیگر به گوش می‌رسد.»
نویسنده این یادداشت با اشاره به نفوذ و سیطره جمهوری اسلامی ایران بر نشست ها و کنفرانس های اپوزیسیون خاطرنشان کرد: «تخطئه و تهمت و شایعه‌پردازی البته در فرهنگ سیاسی ما بی‌سابقه نیست و احتمالا عوامل اطلاعاتی جمهوری اسلامی نیز در پخش این بدگمانی‌ها و تهمت‌زنی‌ها و شایعه پراکنی‌ها سهم کمی ندارند.»
وی در پایان به شرایط سخت و وضعیت نامطلوب اپوزیسیون و مخالفان داخلی و خارجی نظام اسلامی اشاره کرده و می افزاید: «شرایط سختی پیش آمده و در این شرایط، باید کاری کرد کارستان. رهبری سیاسی اپوزیسیون در داخل کشور در هم شکسته و سرکوب شده است. نگاه‌ها بیش از پیش به خارج دوخته می‌شود. فرصت زیادی هم در دست نیست. از گردهم‌آیی‌های این جا و آنجا که بر اساس سلیقه‌ها و تعلقات و مانند این‌ها شکل می‌گیرد نمی‌توان به یک نهاد ملی قدرتمند رسید که مردم از آن حمایت کنند و جامعه جهانی آن را به رسمیت بشناسد و برای آن اعتباری قایل شود. وقت آن است که یک نهاد انتخابی از ایرانیان خارج کشور، یک پارلمان ایرانیان مهاجر و تبعیدی (و نه پارلمان ایران در تبعید) شکل بگیرد.