سیاست عملی در بلوچستان کاریکاتوری بیش نیست.

سیاست عملی در بلوچستان کاریکاتوری بیش نیست.

ساعات تفریح است. به دل نگیرید. خوش تان نیامد دلیل بیاورید و بگوئید که آن را حذف یا اصلاح کنیم.

به قلم: رازگو بلوچ

سیاست عملی در بلوچستان کاریکاتوری بیش نیست. می گوئید نه؛ این هم چند دلیل عینی:

مثال شماره 1:

در انتخابات پیشین ریاست جمهوری (88)، در چابهار می دانید اعضاء برجسته ستاد میرحسین موسوی که بودند؟! یعقوب شجاعی و عبدالرحمن امیری! حالا پیدا کنید شباهت شخصیت فردی و فکری و سیاسی این دو را با موسوی!

بین خودشان البته دو شباهت مهم بود. یکی هم فامیلی و ریشه "نگور" ی مشترک شان و دیگری چهره سبزه و همیشه اخمو شان. شاید سومی هم ریش کوتاه و مرتب حزب اللهی شان. ولی انصافا سرمایه گذاری خوب و بدون ریسکی بود. فقط کمی بدشانسی اوردند. آخر در رئیس جمهور شدن موسوی لا اقل در بلوچستان کمتر کسی شک داشت. آن وقت سوگلی رئیس جمهور در چابهار می شدند این ها. خیلی راحت یک تاجر پولدار و همیشه ساکت و با سگرمه های درهم می شد اختیار دار دنیای سرمایه و تجارت، و یک خرده سیاسی کار ورشکسته و بیکار دوباره به دنیای موقعیت های طلایی بر می گشت.

آقای شجاعی بهتان برنخورد که گفتم خرده سیاسی ورشکسته و بیکار: خرده سیاسی که معلوم است. همه بلوچ ها همینند و از این جلوتر راهی ندارند. ورشکسته و بیکار به دلیل این که دیگر بخشدار و شهردار نیستید و به غیر از این سر و کاری با دنیای سیاست هرگز نداشته اید. فرهنگ و دانش و ادبیات و خیر بودن و مردمداری را هم که خودتان ادعا نکرده اید به حمدالله!

از اقای امیری هم که خیالم راحت است، می دانم تا بیاید کار و بیزنسش را ول کند و کامپیوتر یاد بگیرد و وبگردی کند این مطلب زیر مطالب جدید مدفون شده!

حالا از همه این ها جالب تر وهاب ایران نژاد بود که گلوی خود را پاره کرده بود از بس که کلمات قلنبه سلنبه نشریات دوم خردادی را به عنوان سخنگوی این دو نفر از پشت بلندگوی ستاد بلغور می کرد! گمان نکنم کلمه ای از آن مطالب را این دو می فهمیدند یا باور داشتند!

جلسه بعدی می پردازیم به ستاد کروبی در چابهار که آن هم واویلا بود! و بعد از آن ستادهای دیگر! جنگ و دعوایی هم با کسی نداریم و خود مان را هم بیشتر از دیگران به سلابه خواهیم کشید . می گوئید نه سر بزنید و ببینید!