درد مردم ما تنها داشتن فرماندار بلوچ نیست؟

 

صدیق حسین زاده

 ظاهرا" قرار است بعد گذشت  چند ماه از استعفای هدایت الله میرمرادزهی و شایعات فراوانی که بر سر تصاحب کرسی  خالی فرمانداری نیکشهر مطرح بود فرماندار جدید این شهرستان معرفی شود و گمان می رود در روزهای آینده محمد میهنی فرماندار فعلی سرباز این مسئولیت را بر عهده بگیرد ، تا در طول یک سال گذشته دومین شخصی باشد که بر منصب فرمانداری تکیه می زند . پرداختن به این موضوع از این جهت دارای اهمیت است که این چهارمین فرد بلوچی است که به طور متوالی فرماندار نیکشهر می شوند و این در جای خود قابل تقدیر است .

اما شهرستان نیکشهر جزو محرومترین شهرهای استان و حتی کشور محسوب می شود و مردم آن با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند و ما می خواهیم مشکلات و معضلات موجود ریشه یابی و حل شوند. به دنبال مقصر هم نمی گردیم . مقصر واقعی خود ما هستیم ، علمای ما ، تحصیلکردگان و البته مسئولان . که باید دردها را بیشتر بشناسند و درمانی برایشان بیاندیشند.

متاسفانه هرگاه سخن از مطالبات قوم بلوچ و اهل سنت به میان می آید بزرگان قوم میدان سخن را به دست می گیرند و از نظام می خواهند که بلوچها و اهل سنت را در پست های مدیریتی مشارکت بدهد. شکی نیست که این خواسته مشروع و قانونی است و عدم توجه به آن نه فقط نقض قانون اساسی است بلکه تبعیضی آشکار نیز تلقی می شود . اما پرسشی نیز در اینجا مطرح می شود که آیا همه مشکلات اهل سنت و قوم بلوچ حل شده و فقط پستهای مدیریتی مانده است که باید به آنها واگذار شوند؟

انسانهای شایسته و توانمند در میان بلوچ و اهل سنت کم نیستند , حتی در میان معدود مدیران بلوچ کسانی بوده اند که صادقانه و دلسوزانه به مردم و کشور خدمت کرده اند ، اما برخی عملکردها و رفتارها امروز آنان را به کجا فرستاده است؟ تنها درد جامعه بلوچستان نداشتن استاندار و کمبود مدیرکل نیست ، درد کم سوادی و فقر و محرومیت است. درد کشته شدن و نابود شدن در مسیرهای تباهی است. درد بی خانمانی و تعصب خشک است . درد ما این است که جوان بلوچ امروز نمی تواند بلوچی بخواند و بنویسد زیرا عده ای خواسته اند به جای مسلمان از او عرب بسازند.

آیا می دانید هزاران دانش آموز مستعد بلوچ ، ورزشکار ، هنرمند و ... حتی از تامین مخارج عادی خود ناتوان هستند و از تحصیل و اشتغال سالم باز می مانند و سر از زندان و چوبه های دار در می آورند؟ مگر اجر و ثواب حمایت ، سرمایه گذاری و تبلیغ برای آموزش ، بهداشت ، رفاه و توسعه اقتصادی و فرهنگی بلوچستان از استاندار و مدیرکل کردن عده ای پست طلب کمتر است؟ اشتغال دهها هزار جوان بیکار بلوچ مهمتر است یا پیدا کردن پست و مقام برای عده ای خاص؟

زنده ماندن جوانان ما که اکنون جانشان را در ناکجا آبادها و بر سر هیچ از دست می دهند و توسعه آموزش و فرهنگ و اقتصاد نسلهای امروز و فردا و شکوفایی ادبیات و هنر بلوچستان از وعده پست و مقام برای ما بیشتر اهمیت دارد. تا زمانیکه عده ای بخواهند فقط ماشینهای آخرین سیستم و کاخها و موقعیت ناچیزشان را حفظ کنند و اسلام را در چندهمسری خلاصه کنند آنگاه که بسیاری از مردم حتی به نان شبشان محتاجند ، مشکلات ما همچنان باقی خواهد ماند و روز بروز بیشتر خواهند شد.

علاوه بر مواردی که در بالا آمد باید نسبت به معضل طاعون گونه ای هم هشدار داد و آن نوچه بازی و نوچه پروری در جامعه است ، نوچه و چاپلوس نه تنها هنر که سیاست و حکمت را نیز تباه می کند و فرصت نقد و نقادی را از بین می برد. نوچه ها ، زشت ترین عادتشان همین است که عیب ها را لاپوشانی می کنند و محاسن را ، هر یکی ، صد می کنند و با سر و صدا به مردم حقنه می کنند. چه مردان بزرگی که با نیت های خیر و استعدادهای شگرفشان ، گرفتار نوچه های متملق و مداهنه گر شدند و کم کمک به موجودات از خود متشکر متوهم و پر اشتباه و زود رنج بدل شدند .

در سیاست هم این همه اگر سفارش فرموده اند که دور خود را از ستایش گر و مجیزه گو خالی کنید، همین است که اگر اینها جا پا سفت کنند همه راه های اصلاح و خیر و تغییر درست و معقول را می بندند و تا فضای نقد و نقادی فراهم نباشد ، هنر و ادبیات و سیاست و حکمرانی ، به مدار اصلی شان بر نمی گردند.

منابع استفاده شده برای این یادداشت:

زمان / وبلاگ شخصی محمود براهوئی نژاد

روزگار/ جای خالی نقد / سید علی میر فتاح